Vetmi!

Jetim jam,

por nënën gjall e kam.

Gjithkuj i duket shumë e thjeshtë kjo jetë,

Por askush nuk e ka këtë brengë.

Çdo natë, si hije më afrohet

Zgjat duart dhe më përkdhel

Ahh, trupin ma rënqeth

Aromën tënde moti se kam shijuar

E paskam harruar, nënë.

Ku je, ku je humbur?

Përse më le vet mua,

perse ike nga unë,

mu atëher kur kisha nevoj për ty.

Ah sa shumë gëzohem kur jemi bashkë,

bashkë vetëm në ëndërr..